Interferon alfa stosowany w leczeniu zapalenia wątroby typu C może po-wodować ostrą niewydolność oddechową wskutek rozlanych nacieków tkanki płucnej, identyfikowanych w badaniach biopsyjnych jako BOOP (3,17).
IL-2. Immunoterapia za pomocą interleukiny 2 wiąże się z uogólnionym nasileniem przepuszczalności naczyń, powodującym u ponad połowy leczonych objawy śródmiąższowego lub pęcherzykowego obrzęku płuc (15) oraz nacieki tkanki śródmiąższowej złożone z dużych komórek limfoidalnych esterazo-nega- tywnych (8).
TNF może wywoływać krwawienia miąższowe imitujące w płucach nacie-ki zapalne (14).
Inhibitory reduktazy koenzymu A stosowane w leczeniu hiperlipidemii (statyny) bywają przyczyną śródmiąższowej choroby płuc, wysiękowego zapale-nia opłucnej lub zmian toczniopodobnych.
Elnoksetyna (Prozac), lek przeciwdepresyjny, może wywołać śródmiąższowe za-palenie płuc charakteryzujące się obecnością nieserowaciejących ziarniniaków olbrzymiokomórkowych (5).
Pod koniec wieku, mimo ogromnego spektrum polekowych zmian w płu-cach, ciągle jeszcze niewiele wiadomo o epidemiologii DIRD i skutecznych meto-dach przewidywania i profilaktyki zagrożeń jatrogennych.
Można przypuszczać, że upowszechnienie informacji za pomocą intemetu umożliwi szybsze osiągnięcie wiedzy na ten temat.
Zachlystowe zapalenie płuc, mimo znacznego postępu w zakresie antybiotykote- rapii, nadal stanowi zagrożenie życia. Stopień uszkodzenia tkanki płucnej jest bezpośrednio uzależniony od treści zaaspirowanej do dróg oddechowych i czasu podjęcia leczenia.
