Warunkiem dobrej tolerancji dużych ilości glukozy i tłuszczów podawanych dożylnie jest ich równomierna podaż. Aby zabezpieczyć pacjenta przed gwałtownymi wahaniami stężenia cukru we krwi, konieczne jest stosowanie urządzeń równomiernie dozujących płyn: pomp perystaltycznych lub elektronicznych dozowników kroplowych.
Intralipid, stosowany w mniejszych objętościach niż płyn odżywczy, najwygodniej jest podawać pompą strzykawkową. Nie należy dodawać do Intralipidu żadnych substancji ze względu na możliwość zaburzenia delikatnej równowagi fizycznej w emulsji. Z tego samego względu łącznik „Y”, którym podaje się emulsje, należy podłączyć do linii żylnej jak najbliżej wejścia do żyły, aby uniknąć długotrwałego kontaktu roztworu z tłuszczem. Ramię „Y”, do którego podłączony jest Intralipid, należy układać wyżej niż ramię z roztworem glukozy, aby zapobiec zarzucaniu tłuszczu do drenu doprowadzającego roztwór glukozy.
