Worek przepuklinowy

Worek przepuklinowy i szerokie pole operacyjne obejmujące całą przednią powierzchnię brzucha przemywa się roztworem antyseptycznym. Cięcie skóry prowadzi się okrężnie wokół podstawy szypuły przepukliny na granicy ze skórą zdrową, tak aby uwidocznić i uzyskać dostęp do brzegów otrzewnej. Po usunięciu worka przepuklinowego odprowadza się jego zawartość do jamy brzusznej. Jeżeli trzeba, wykonuje się gastrostomię metodą Kadera-Stamma w celu zmniejszenia ciśnienia wewnątrzbrzusznego. Naczynia pępkowe podwiązuje się i odcina. Po zeszyciu otrzewnej szwem ciągłym katgutem chromowym 3-0 zeszywa się brzegi powięzi i mięśni prostych. Tkankę podskórną i skórę zeszywa się pojedynczymi szwami jednorodnymi, monofllowymi, bez napięcia. Opatrunek zabezpiecza się opaską elastyczną.

Od 1967 roku Schuster zaleca wykonanie pierwotnej rekonstrukcji powłok brzucha z użyciem płata sylikonowego i siatki z teflonu poliesteru, które to elementy wszywa się w rozdzielone na całej długości – od wyrostka mieczykowatego do kości łonowej – krawędzie mięśni prostych i brzegi otrzewnej. W tym celu trzeba przedłużyć cięcia podłużne w linii pośrodkowej ku górze i ku dołowi. Po pewnym czasie niezresorbo- waną siatkę uSuwa się operacyjnie.

Technika opcraeji wieloetapowych. Wieloetapowe postępowanie nastręcza dużo trudności i stanowi obciążenie dla organizmu noworodka. Dlatego czyni się wysiłki, aby sprowadzić postępowanie do jednoczasowego zabiegu. W przypadkach, w których nie udaje się wykonać całkowitej korekcji i jednoetapowej plastyki, należy rozważyć inne sposoby techniki operacyjnej. Mają one na celu: obniżenie wzmożonego napięcia ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej oraz nadmiernego napięcia powłoki brzusznej, mięśni i skóry. Usiłowanie wykonania jednoczasowego zabiegu za wszelką cenę może przynieść jak najgorsze następstwa.